VKW Limburg reageert ontgoocheld op het begrotingsakkoord dat de regering deze voormiddag sloot. We verwelkomen de steun voor onze bedrijven, maar de genomen maatregelen voor de loonkostfactuur zijn ruim onvoldoende om het verlies aan internationale concurrentiekracht van onze bedrijven te stelpen. Opnieuw slaagt de regering er niet in om werk te maken van broodnodige hervormingen die onze welvaart voor de toekomst veilig stelt.
OPNIEUW GEMISTE KANS OM WERK TE MAKEN VAN ECHT BROODNODIGE HERVORMINGEN
Naast nieuwe koopkrachtmaatregelen, komt er ook welgekomen steun voor de bedrijven. Steun voor bedrijven die tussen nu en twee jaar worden geconfronteerd met een enorme loonkostexplosie. Een explosie door toedoen van de automatische loonindexering van 17% voor 2022 en 2023.
De beloofde korting van een klein miljard op de patronale bijdragen (eerste helft 2023) is erg welkom, maar een te beperkte steun om het loodzware extra gewicht van de loonkostfactuur te helpen dragen. Deze wordt geschat op 30 miljard. Het uitstel van betaling van de patronale lasten voor het tweede semester tot 2025 zal helpen bijdragen aan een gedeeltelijke vertraging van het nefaste effect van de automatische loonindex. De vraag blijft echter in welke mate het vertragende effect van beide maatregelen het verlies aan concurrentiekracht enigszins zal kunnen stelpen en uiteindelijk een indexsprong zal kunnen vermijden.
Er wordt niet ingegrepen op het verwoestende effect dat het automatische indexmechanisme inherent in zich draagt en dat zorgt voor een onmiddellijke en structurele ondermijning van de concurrentiekracht. Dat gebeurt door een vooruit hollende en veel snellere inflatiecompensatie dan in onze buurlanden. Buurlanden waar eerst de nodige onderhandelingen worden gevoerd en waar een billijkere verdeling van de lasten wordt overeengekomen.
Ruben Lemmens, gedelegeerd bestuurder, VKW Limburg: ‘Slechts een fractie van de loonkostenexplosie die de bedrijven nu moeten ophoesten, komt in het netto loonzakje van de werknemers terecht. In een recente peiling van VKW Limburg pleitten de meeste werkgevers daarom voor een netto-indexering van de lonen als meest aangewezen maatregel. Bovendien zou dit werken weer een stukje aantrekkelijker maken. Wat dan weer noodzakelijk is om de werkzaamheidsgraad op te krikken. Een primordiale vereiste waarvoor de regering echter geen enkel nieuw initiatief neemt. Wij noemen dat schuldig verzuim ten opzichte van de komende generatie van werkenden. Brussel moet zich niet bezighouden met het tevreden stellen van het electoraat, maar wel met het rechthouden van onze grote bedrijven, onze sterkhouders. Want daarop steunt immers onze economie. De beslissingen van vandaag brengen enige verlichting voor de bedrijven, maar bieden geen fundamentele oplossing voor hun concurrentiekracht en het vrijwaren van de toekomstige welvaart van ons allen.”