In een reactie op de nationale betoging van de vakbonden voor ‘nog meer loon’ reageert VKW Limburg met compleet onbegrip. Roepen voor meer koopkracht kan iedereen, maar er aan tafel echt werk van maken en evenwichtige oplossingen uitwerken, is blijkbaar te veel gevraagd.
Met het conflict in Oekraïne, het haperende herstel na de coronacrisis en de uit de pan swingende inflatie bevinden onze bedrijven zich in een hardnekkige crisis. Dat net nu de vakbonden beslissen om een nationale manifestatie te organiseren is dan ook onverantwoord. Hun vraag om de loonnormwet af te schaffen en zo de loonkosten van de bedrijven nog verder te laten exploderen is onacceptabel. Het duwt onze bedrijven – die nu al investeringen en aanwervingen uitstellen – verder de afgrond in. Een wegkwijnende concurrentiepositie zal zonder ingrijpen leiden tot herstructureringen, faillissementen, bedrijven die weg gaan uit ons land. En leidt dus tot jobverlies wat wél veel koopkracht kost.
De gemiddelde inflatie zal volgens een schatting van de nationale bank dit jaar de 8%-grens overstijgen. Door de automatische indexering, uniek voor ons land en Luxemburg, stijgen de lonen evenredig en veel sneller dan in alle andere Europese landen. Nergens anders zijn de werknemers dus zo goed beschermd tegen de prijzenschok.
Tussen nu en 2024 worden de werkgevers geconfronteerd met een extra loonfactuur van meer dan … 15%. En toch … gaan de vakbonden nog maar eens de straat op om ‘meer loon’ te eisen? Compleet wereldvreemd.
Ruben Lemmens, gedelegeerd bestuurder VKW Limburg: “We leven in een land waar een indexaanpassing vooral de staatskas spekt, maar de financiële gevolgen wel volledig op de werkgevers worden afgeschoven. Maar vergis u niet: als werkgeversorganisatie zijn wij zeer begaan met ieders koopkracht, want dat is primordiaal om onze economie draaiende te houden. Het spreekt voor zich dat de laagste inkomens beschermd moeten worden tegen de gevolgen van de inflatie, zij spenderen namelijk een significant deel van hun maandelijks budget aan alsmaar duurder wordende energiekosten en levensmiddelen. Maar laten we dan ook werk maken van echte en evenwichtige oplossingen om de koopkracht van de bevolking te vrijwaren. Zoals bv. het scenario van ‘centen in plaats van procenten’ dat wij graag nogmaals op tafel leggen. Waarbij de lonen worden aangepast aan de levensduurte in euro’s in plaats van percentages. Waardoor de koopkracht van de laagste inkomens, die hier het meest nood aan hebben, ook het meest stijgt.”
Ruben Lemmens besluit: “De nationale actiedag vandaag is een mooi voorbeeld van struisvogelpolitiek. Onafhankelijke instanties bevestigen dat de koopkracht via onze automatische loonindexering gevrijwaard blijft en zelfs toeneemt. Maar de bedrijven vangen wel de gevolgen van de belangrijkste externe economische schok sinds decennia op. Met alle gevolgen en jobverlies van dien. Toch blijven de vakbonden de waarheid verdraaien en duwen ze de bedrijven verder de dieperik in. Steek dus de kop niet in het zand.”